کتابخانه‌ی شهدای بندرعباس فرهنگسرای رسانه شد

اوایل سال 91 بود که بحث تخریب کتابخانه قدیمی شهدای بندرعباس داغ شد. این موضوع به محض مطرح شدن موافقان و مخالفانی  داشت که هر کدام برای محقق شدن خواسته‌شان تلاش  فراوانی کردند تا سرانجام مخالفان که  گروهی از هنرمندان و گروهی از اعضای با سابقه‌ی کتابخانه بودند، با فعالیت‌های موثری که آن روزها داشتند مانع تخریب  کتابخانه شدند. 

پس از تعطیلی چند ساله دو روز پیش با حضور مسئولان استان این مکان به عنوان فرهنگسرای رسانه افتتاح شد. 

فرهنگسرای رسانه چیست؟!

 قرار است در این مکان چه فعالیت‌هایی انجام شود؟!

چقدر به چنین فضایی در شهر بندرعباس نیاز است؟

متولی این فرهنگسرا چه سازمان یا اداره ای است؟!

این سئوال‌هایی است که بعد از افتتاح فرهنگسرای رسانه ذهنم را مشغول کرده...

مطالب مرتبط: 

کتابخانه بندرعباس (شهداء) و تدبیر و امید...

کتاب خانه ی شهدا را شهید نکنید

مهدی عطایی دریایی رئیس دانشگاه فرهنگ و هنر بندرعباس شد

با صدور حکمی از سوی حمید شاه آبادی مشاور وزیر و سرپرست موسسه آموزش عالی علمی کاربردی فرهنگ و هنر، مهدی عطایی دریایی به سمت سرپرست مرکز آموزش عالی علمی – کاربردی فرهنگ و هنر هرمزگان منصوب شد.

مهدی عطایی دریایی نویسنده و کارگردان با سابقه تئاتر و سینما، سال‌هاست که در عرصه آموزش رشته های مختلف هنری فعالیت دارد. 

وی کارشناس ارشد کارگردانی تئاتر است و از آثار شاخص وی می‌شود به نمایش "زینب"، "قاسم"، "پنالو" و ...اشاره کرد. 

پی نوشت: عکس مربوط به اتودهای عکسی در نمایش "خانواده وینگفیلد" به کارگردانی مجید جمشیدی است که آبان سال 90 در بندرعباس به روی صحنه رفت. 
عکس: مجید جمشیدی

[ +] در همین باره  

مصاحبه جالب محمدرضا خاتمی به مناسبت روز پزشک

محمد‌رضا خاتمی، پیش از آنکه به عنوان پزشکی حاذق و پژوهشگر عرصه پزشکی شناخته شده باشد، به پیشینه سیاسی‌اش معروف است. بی‌شک او را به عنوان دبیرکل جبهه مشارکت، عضو هیات رئیسه و نمایندگی مجلس شورای اسلامی در دوره ششم و همینطور به عنوان برادر رئیس جمهوری اسبق به یاد می‌آورند اما برای مصاحبه به مناسبت روز پزشک به نظر می‌رسد گزینه مناسبی است.

بخشی از مصاحبه محمدرضا خاتمی با خبرگزاری آنا

از دوره بعد از انقلاب تاکنون سیاست کدام وزیر بهداشت توانسته تا حدودی برطرف کننده این مساله باشد؟

- متاسفانه در نظام ما یا نظام‌های جهان سومی این مشکل وجود دارد. اصولا امور خدمات مورد توجه نیست و این موضوع ارتباطی به این ندارد که وزیر چه کسی باشد. وزیر بهداشت، آموزش و پرورش و وزیر علوم جزو مستضعفین کابینه هستند. کابینه دست کسانی است که دیدگاه اقتصادی دارند و برای آنها تولید ثروت مهم است، بنابراین توجه بر اقداماتی است که موجب کاهش تورم و افزایش ثروت باشد، بنابراین در این میان قشر آسیب‌پذیر تا زمانی که به رشد اقتصادی خوبی دست پیدا کنیم دچار‌ آسیب می‌شود. این دیدگاه در نظام وجود ندارد که چگونه آسیب‌ها را پوشش دهیم، بنابراین ارتباطی به این ندارد که وزیر چه کسی باشد.

مشکلات بهداشت و درمان از گذشته همین بوده و هست. برخی از وزرا با مشکلات برخورد کردند، عده‌ای امتیاز دادند و برخی هم کنار آمدند بنابراین مشکلات ادامه دارد. بنده معتقد هستم این دیدگاه کلان در دولتمردان ما باید اصلاح شود که پرداختن به سلامت هزینه کردن نیست، بلکه سرمایه‌گذاری است.

عمده مشکلات ما ناشی از چه چیزی می‌تواند باشد؟

- بخش عمده مشکلات کشور ما ناشی از بی‌توجهی به قانون اساسی است. قانون اساسی بهداشت، آموزش و امنیت را جزو وظایف دولت قرار داده است. به عقیده بنده دولت نباید به فکر گرداندن بنگاه‌های اقتصادی باشد بلکه باید اصول این کار را تعیین و بر عهده ملت بگذارد. دولت ما شاید به دلیل میراثی که از گذشته برایش باقی مانده به کارفرمایانی تبدیل شده‌اند که در نقش نیروهای عملیاتی درآمده‌اند. وزارتخانه‌های ما باید وزارتخانه ستادی برنامه ریز هدایتگر باشند اما وزاتخانه‌های ما ستادهای عملیاتی هستند که تغییر این موضوع نیازمند تغییر نگرش‌ها است که لازمه این موضوع در آن است که دولت در ابتدا بداند سرمایه‌گذاری در حوزه بهداشت، هزینه نیست و دوم اینکه دولت باید به وظیفه اصلی خود و به آنچه قانون اساسی تعیین کرده است، عمل کند و کارهای اجرایی و اقتصادی نکند و به وظیفه حاکمیتی خود برسد.

مردم برخلاف گذشته نسبت به جامعه پزشکی بی‌اعتماد شده‌اند. از نظر شما ریشه این مساله ناشی از عملکرد پزشکان است و یا مردم دچار اشتباه شده‌اند؟

- یکی از ایرادهای عمده جامعه پزشکی این است که 90 درصد پزشکان ما زمان کافی برای بیمار نمی‌گذارند که عوامل مختلفی در این مساله تاثیرگذار است. مهم‌ترین این عوامل آموزش پزشکی است. آموزش پزشکی در کشور ما رهاست. یک زمانی گفتند ما پزشک کم داریم برای همین به صورت فله‌ای دانشجو پذیرفته شد. نتیجه آن شد که در یک اتاق، ده‌ها پزشک همراه با یک استاد بر بالین بیمار حضو پیدا می‌کردند. به نظر می‌رسد آموزش علمی ما ارزشی ندارد. برای مثال در همین بیمارستان، درآمد پزشکی که وقت خود را صرف آموزش کرده یک دهم پزشکی است که فقط دارو تجویز می‌کند.

منبع: آنا